- Mama by tego nie pochwaliła.

Lucien drgnął. Do diaska, zapomniał o niej zupełnie.
Uderzyli w ścianę, ale nawet tego nie zauważyli. Hrabia płonął z pożądania, odkąd
CZĘŚĆ V
i przyciągnęła do siebie. Następnie posadziła go sobie na
Oczywiście. Chciała być pewna, że siostrzeniec się nie wycofa. Nie wiedziała jednak,
Oddychała coraz szybciej.
drażni. W tym momencie Lucien złapał ją mocno za biodra i pociągnął w dół. Odruchowo
- Nie wiedziałam, że jesteś w Londynie, wuju - wykrztusiła.
Santos zacisnął dłonie. Nie miał ochoty na pogawędki. Wolałby teraz być sam. A jednak w głębi duszy chciał, żeby usiadła obok niego.
niewidzącym wzrokiem. W głowie kłębiły mu się rozmaite myśli, targały nim sprzeczne uczucia.
- Bo jak nas przyłapią, będzie źle. Bardzo źle. - Na myśl o reakcji matki Glorię przeszedł dreszcz strachu. Przygryzła wargę i zerknęła w stronę uchylonych drzwi. Mama została tego ranka w łóżku. Zwykle, kiedy przychodził jeden z częstych ataków migreny, Hope nie wstawała aż do kolacji. Czasami w ogóle nie wychodziła ze swojego pokoju przez cały dzień. - Dasz radę? - zapytała znów, podnosząc brodę w przypływie animuszu.
uczynki przypominają ojcowskie i czy Alexandra słusznie wątpi w jego zdolność do miłości.
- Udana - powiedział miękko. - Bardzo udana.
ROZDZIAŁ SIÓDMY

śmieci. Zgodnie z instrukcją na plakacie przy drzwiach umieścił tackę w odpowiednim
Świetnie.
jak uniknąć zdemaskowania.
kieliszek. – Za nasz sukces.
pójdziesz tam ze mną, to tylko jako obserwator. I tak masz szczęście, że cię zabieram. Znasz
Na to pytanie nie znał odpowiedzi.
wpatrzona w morze.
pierwszej żony. Jego zaślepienie Jennifer spowodowało śmierć tylu osób i ściągnęło
godzin będzie musiała wstać, ubrać się i pojechać do sklepu.
wiedziała, że za nią podąży.
zadowolona, że sprowokowała go do skoku? A może tonie, bo zaplątała się w wodorosty, i
Co teraz? Do cholery, co ma teraz robić?
nie zdążył się zatrzymać, a Bentz już biegł w stronę nabrzeża. Ból w nodze przypominał, że
wydaje mi się, że byłoby rozsądne, żebyś się w to włączał. Ba, wolałbym, żeby nawet nie
się tak jeszcze przez pół godziny – pies w siódmym niebie, Montoya pogrążony w myślach o